در ایالات متحده آمریکا، آب معدنی به آبی با کل معدنی شدن حداقل 250 میلی گرم در دسی متر مکعب در نظر گرفته می شود، مشروط بر اینکه از یک منبع زیرزمینی و از نظر فیزیکی محافظت شده باشد، که مشخصه آن سطح ثابت و نسبت ثابتی از غلظت اجزا و عدم وجود افزودنی های معدنی مصنوعی.
آب معدنی سورپرایز با کانی‌زایی بیش از 1 گرم و حداکثر 10 گرم در dm³، شامل، با غلظت اجزای فعال بیولوژیکی کمتر از حد استاندارد یا آبهای معدنی با کانی‌سازی کمتر از 1 گرم.
در هر dm³، اما اگر برخی از اجزای فعال بیولوژیکی از هنجارهای تعیین شده فراتر رود. مصرف آب سفره های دارویی توسط افراد سالم بدون محدودیت برای مدت کوتاه یا نامنظم مجاز است.
طبقه بندی آب های معدنی شرببسته به کانی سازی کل، آب های معدنی به طبقه بندی می شوند:
- تازه (معدنی سازی تا 1 گرم در هر dm³ شامل)
- کانی سازی ضعیف (معدنی سازی بیش از 1 تا 2 گرم در هر dm³ شامل)
- کم معدنی (معدنی سازی بیش از 2 تا 5 گرم در هر dm³ شامل)
- معدنی متوسط (بیش از 5 تا 10 گرم در هر dm³ شامل)
- بسیار معدنی (بیش از 10 تا 15 گرم در dm³ شامل)
بسته به هدف، آبهای معدنی آشامیدنی به طبقه بندی می شوند:
آبهای معدنی با کانی سازی کمتر از 1 گرم در dm³ و با محتوای اجزای فعال بیولوژیکی کمتر از غلظت تعیین شده؛ آب سفره برای استفاده روزانه افراد سالم بدون محدودیت مناسب است.
در روسیه، تعریف V. V. Ivanov و G. A. Nevraev که در کار “طبقه بندی آب های معدنی زیرزمینی” در سال 1964 ارائه شده است، اتخاذ شده است.
آب معدنی آشامیدنی شامل آب هایی با کانی سازی کل حداقل 1 گرم در لیتر یا با کانی سازی کمتر، حاوی ریز اجزای فعال بیولوژیکی در یک مقدار کمتر از هنجارهای بالنولوژیک نیست.
