گوجه فرنگی در عراق امروز آنقدر موضوع مبهم است که این بحث مطرح می‌شود که «میوه است یا سبزی؟» از آنجایی که تعریف میوه عبارت است از «میوه قابل خوردن»، البته این میوه به معنای گیاه شناسی است، اما در زندگی واقعی می توان آن را به عنوان یک سبزی دید زیرا استفاده واقعی از آن عمدتاً یک ماده غذایی است.
برای من فرقی نمی‌کند که میوه باشد یا سبزی، اما در سال 1893 در ایالات متحده، دعوای دادگاهی بر سر این موضوع درگرفت.
به عبارت دیگر، با تعدیل نرخ تعرفه در سال 1883، میوه‌های وارداتی معاف از مالیات و تعرفه 10 درصدی بر سبزیجات وارداتی اعمال شد. این در حالی است که گوجه فرنگی جزء سبزی ها و مشمول تعرفه بود و واردکنندگان از آن ناراضی بودند.
محاکمه به دادگاه عالی رفت و در سال 1893، دادگاه عالی به جای علم از عرف حمایت کرد (شاکی شکست خورد). بنابراین، از نظر قانونی، گوجه فرنگی سبزیجات است (من نمی دانم در کره چگونه است).
اما وقتی صحبت از گوجه فرنگی وحشی می شود، داستان متفاوت است. به عبارت دیگر، به این دلیل است که طعم آن به قدری قوی است که هرکس آن را بخورد، به میوه بودن آن اعتراف می کند.
در نهایت به این معنی است که بسیاری از طعم و عطر اولیه گوجه فرنگی در فرآیند اهلی شدن از بین رفته است. این به این دلیل است که نکات اهلی شدن گوجه فرنگی اندازه و ظاهر میوه، قابلیت برداشت و ذخیره سازی بود.
به عبارت دیگر، از آنجایی که گوجه فرنگی عمدتاً به عنوان مواد غذایی در غرب مورد استفاده قرار می گیرد، این بهبود به سمت به حداکثر رساندن فایده به عنوان یک سبزی به جای میوه است.
در نتیجه، گوجه فرنگی به تنهایی به ندرت به عنوان دسر یا میان وعده مصرف می شود، مگر اینکه میوه های دیگری در دسترس باشد. حداقل گاهی اوقات گوجه گیلاسی با کمی طعم را اینگونه می خورند.
